عیسی ما را دوست داشت و ما را با خون خود شست!

“…به او که ما را دوست داشت و ما را از گناهان ما در خون خود شست.» (مکاشفه 1: 5).

آیا می توانید حتی شروع به درک راز بزرگی کنید که این کتاب مقدس به ما نشان می دهد؟

عیسی سزاوار چیزی کمتر از تمام محبت و خدمت فداکارانه ما نیست، زیرا او بهای نهایی را برای ما پرداخت و "ما را محبت کرد و ما را از گناهان ما در خون خود شست" (مکاشفه 1: 5) از همه آنچه قبلاً در مورد عیسی گفته شد. پادشاه همه پادشاهان و پروردگار همه اربابان بودن، پسر خدا بودن، تا ابد بودن، داشتن تمام اقتدار و قدرت در آسمان و زمین - این برای ما بیش از اندازه کافی است تا موقعیت خود را در برابر او به عنوان مخلوق او درک کنیم. فقط با درک این موضوع باید به راحتی جایگاه خود را بشناسیم و حاضر باشیم به او خدمت کنیم.

اما هنوز دلیل دیگری وجود دارد. دلیلی حتی بزرگتر و عمیقتر که فراتر از عقل و درک است. چرا شخصی مانند عیسی، اینقدر بزرگ و قادر، فراتر از عقل می‌رود تا خود را فروتن کند – تا نه تنها به عنوان یکی از ما به دیدار ما بیاید، بلکه حتی فراتر از آن هم برود: و برای ما بمیرد!

همانطور که قبلاً در این وبلاگ بیان شد و توسط متون مقدس نشان داده شد، همه چیز توسط عیسی خلق شد. وقتی مرد و زن را خلق کرد، آنها را خوب ساخت، اما به آنها توانایی داد تا خودشان انتخاب کنند. انسان (از جمله من و شما) بر خلاف «خوبی» که عیسی به ما عنایت کرد، رفت و ما راه خود را رفتیم و خالق خود را شرمنده کردیم. آیا می‌توانیم انتظار داشته باشیم که او تا آنجا پیش برود که مجازاتی را که مستحق آن بودیم، بپذیرد تا بتوانیم به خدا «بازخرید» شویم. ما کار خوبی که او انجام داد را از اول به هم زدیم! چرا او باید دوباره به این شدت هزینه کند تا آشفتگی‌هایی را که ما درست کرده‌ایم درست کند و ما را برگرداند؟ تقصیر ما بود!

«زیرا به بهایی خریده شده‌اید، پس خدا را در بدن خود و در روح خود که از آن خداست تجلیل کنید.» (اول قرنتیان 6:20)

«زیرا به همین دلیل نیز خوانده شدید، زیرا مسیح نیز برای ما رنج کشید و برای ما سرمشقی گذاشت که از راه او پیروی کنید. ; هنگامی که او رنج می برد، او تهدید نمی کرد. اما خود را به کسی که عادلانه داوری می کند متعهد شد که خود او گناهان ما را در بدن خود بر درخت حمل کرد تا ما که از گناه مرده ایم برای عدالت زندگی کنیم. شما از زخم های او شفا یافتید. زیرا شما مانند گوسفندان گمراه بودید. اما اکنون نزد شبان و اسقف روح شما بازگردانده شده‌اند.» (اول پطرس 2:21-25)

این درک و درک واقعی از عشق بزرگ عیسی به ما در نحوه مرگ او برای ما بدون شک بزرگترین مکاشفه عیسی است که تا به حال بر نسل بشر نازل شده است. آیا قلب ما سخت و خودخواه است که حتی قادر به درک این موضوع باشیم؟ چه بزرگ است این راز محبت عظیم خداوند نسبت به ما که شایسته نیستیم!

«به من که کمتر از همه مقدسین هستم این فیض داده شده است که در میان غیریهودیان ثروت غیرقابل جستجوی مسیح را موعظه کنم. و برای اینکه همه مردم ببینند که شراکت رازی چیست که از آغاز جهان در خدایی که همه چیز را به وسیله عیسی مسیح آفرید مخفی شده است: به این منظور که اکنون برای ادارات و قدرت های مکان های آسمانی باشد. کلیسا حکمت چندگانه خدا را بر اساس هدف ابدی که در خداوند ما مسیح عیسی در نظر گرفت، شناخته شده است» (افسسیان 3: 8-11).

آیا باید «نمایش» «مسیحیت اجتماعی» را به نمایش بگذاریم و همچنان به عشق و ارادت غیر وفادار با معاشقه با چیزهای گناه آلود ادامه دهیم یا بیشتر وقت خود را صرف اهداف و خواسته های خود کنیم؟ آیا این تمام چیزی است که باید برای عیسی بیاوریم؟ مهم نیست که ما چه ادعایی داریم، ما این مکاشفه بزرگ عشقی را که او نسبت به ما نشان داده است، درک نمی کنیم:

“به او که ما را دوست داشت و ما را از گناهان ما در خون خود شست.» (مکاشفه 1: 5).