آیا تاج خود را در حضور خداوند افکنده اید؟

«و هنگامی که آن جانوران جلال و جلال و جلال می‌دهند و او را که بر تخت می‌نشیند، که تا ابدالاباد زنده است، قدردانی می‌کنند، بیست و چهار پیر در برابر او که بر تخت می‌نشیند، فرود می‌آیند و او را که زنده است تا ابدالاباد می‌پرستند. و تاج‌های خود را پیش تخت افکندند و گفتند: ای خداوند، تو شایسته‌ای که جلال و عزت و قدرت دریافت کنی، زیرا تو همه چیز را آفریده‌ای و برای رضای تو هستند و آفریده شده‌اند.» ~ مکاشفه 4: 9-11

یک خدمت واقعی، دیگران را در خدمت و عبادت خالصانه و با وقف هدایت خواهد کرد. نتیجه این خواهد بود که کسانی که واقعاً از آنها پیروی می کنند، با کمال میل «تاج خود را می اندازند» یا تماماً از صمیم قلب هر چه دارند و هستند برای تسبیح خدای متعال می بخشند! چرا؟ زیرا آنها ایمان دارند و چیزی جز تحقق خواست خدا نمی خواهند. این گونه عبادت می کنند و زندگی می کنند و به همین دلیل است که از اعماق دل فریاد می زنند: «خداوندا، تو لایق جلال و عزت و قدرت هستی، زیرا تو همه چیز را آفریده ای و برای رضای تو هستند. و آفریده شدند.»

آیا شما معتقدید که تنها هدفی که در زندگی دارید این است که رضایت خداوند را در خود برآورده کنید؟ یا هنوز کنترل زندگی خود را در دست دارید و معتقدید که حق دارید تاج اقتدار داشته باشید تا آنطور که دوست دارید تصمیم بگیرید؟

بنابراین در زمینه این کتاب مقدس و کتاب مقدس، تاج چیست؟ این نشان دهنده یک پاداش "معتبر" برای موقعیتی است که به دست آورده اید. به این معنی که شما دارای اختیار و قدرتی هستید که به شما داده شده است که توسط تاجی نشان داده شده است که توسط دیگران نیز شناخته می شود. پولس رسول آن را اینگونه توصیف کرد:

«زیرا اکنون برای پیشکش آماده هستم و زمان عزیمت من نزدیک است. من نبرد خوبی انجام دادم، مسیر خود را به پایان رساندم، ایمان را حفظ کردم: از این پس تاجی از عدالت برای من گذاشته شده است که خداوند، قاضی عادل، در آن روز به من خواهد داد و نه به من. فقط، بلکه برای همه کسانی که ظهور او را دوست دارند.» ~ دوم تیموتائوس 4: 6-8

پطرس رسول نیز به این تاج پایانی اشاره کرد.

«و هنگامی که شبان اعظم ظاهر شود، تاجی جلالی خواهید گرفت که محو نمی‌شود.» ~ اول پطرس 5:4

اما تاجی از اقتدار وجود دارد که می توانیم در حالی که هنوز روی زمین هستیم بر سر بگذاریم. این نشان دهنده افرادی است که ما برای خداوند فتح کرده ایم. با عشق به خدا و قدرت او در رهایی از گناه، می توانیم به دیگران کمک کنیم تا از گناه نجات کامل پیدا کنند!

«زیرا امید یا شادی یا تاج شادی ما چیست؟ آیا شما هم در حضور خداوند ما عیسی مسیح در آمدن او نیستید؟ زیرا شما جلال و شادی ما هستید.» ~ اول تسالونیکیان 2:19-20
«بنابراین، ای برادران من که بسیار محبوب و آرزومندند، شادی و تاج من، پس ای محبوب عزیز من در خداوند استوار باشید.» ~ فیلیپیان 4:1

بله، کسانی که واقعاً روح را به مسیح می برند، دارای اقتدار خاصی در قالب یک تاج روحانی هستند! اما اینقدر عجله نکنید که خودتان این را بخواهید. فداکاری و عشق فداکارانه تری را که این کار نیاز دارد را درک کنید. شما مایل؟ عیسی بود. در نظر بگیرید که تاج او در زمانی که روی زمین بود چگونه بود.

«پس پیلاطس عیسی را گرفت و تازیانه زد. و سربازان تاجی از خار بر سر او نهادند و جامه ارغوانی بر او پوشیدند و گفتند: سلام ای پادشاه یهود! و او را با دستان خود زدند. پس پیلاطس دوباره بیرون آمد و به آنها گفت: «اینک من او را نزد شما می‌آورم تا بدانید که من در او عیب نمی‌بینم. سپس عیسی با تاجی از خار و جامه ارغوانی بیرون آمد. و پیلاطس به آنها گفت: این مرد! ~ یوحنا 19:1-5

عیسی برای من و تو تاجی از خار بر سر گذاشت! ما واقعاً «تاج» او بودیم که او بر سر ما گذاشت. ما تاج شرم او بودیم، اما او مایل بود زیرا ما را دوست داشت. پولس رسول کسانی را که برای مسیح به دست آورد به عنوان "تاج و شادی" خود توصیف کرد، اما بدون شک به شرم و سرزنشی اشاره داشت که به خاطر آنها نیز متحمل شد.

آیا حاضریم تاج شرم، رنج و عشق فداکاری را برای مسیح و ارواح او به سر بگذاریم؟ آیا تاجی از عدالت در انتظار ماست؟ آیا ما به تاجی که چنین به دنیا آمده ایم افتخار می کنیم؟ آیا ما حاضریم چنین تاجی را که به سختی به دست آورده‌ایم در برابر عرش خدا بیندازیم و بگوییم که او شایسته این کار و خیلی بیشتر است؟

چه نوع تاجی بر سر دارید؟ آیا این "زندگی برای خود" است یا "کاملاً قربانی برای جلال او" است؟ آیا تاج خود را در برابر تخت او می اندازی؟ آیا واقعاً معتقدید که خدا شایسته است؟

توجه: این پیام منعکس کننده برخی از بینش های معنوی از متون مقدس بین پیام "بیدار شدن" به لائودیسه و باز شدن هفت مهر توسط عیسی "بره" است. برای درک بهتر دیدگاه سطح بالا از مکاشفه، می توانید "نقشه راه وحی"